Çok zaman önce planlanmış ve aile hekimlerine yönelik bu program aile hekimleri tarafından hiç hoş karşılanmadı. Cumartesi günleri fazladan çalışacak olan hekimler 3 Ocak tarihinde başlayan bu programa protesto yaparak cevap verdiler. Bundan sonrasında ise her cumartesi günü bu protestoyu tekrarlayacaklarını söylediler.
Bence burada olan yine bize oluyor. Çünkü hasta olanı, iğnesi geleni, acillik olanı var. Neden elimizde bir çok imkan varken acillere gidip sıra bekliyoruz. Her aileye özel olarak atanan hekimler neden bu kadar bu durumdan rahatsız anlam vermesi zor. Sabah 8.00, akşam 20.00 çalışan aile hekimleri neredeyse bu çalışma saatlerine bile karşı çıkacak duruma gelmişler. Zaten aile hekimlerine gidenler bilir. Akşam 17.00' dan sonra aile hekimlerini yerlerinde bulmak mümkün değil. E hal böyle olunca insanlar da isyan etmeye başladı.
Planlanan yenilikte aslında aile hekimleri ile hastaların daha çok zaman geçirmesi hedefi vardı. Bu amaçta hastaların şikayetlerinden dolayı ortaya koyuldu. Bunun üzerine birde acilde çalışmak istemeyen aile hekimlerinin istekleri kabul edildi. Kabul olan isteğin karşılığında aile hekimlerine cumartesi nöbeti yazıldı. Bir sağlık merkezinde ortalama olan 4-5 aile hekimi bulunduğu varsayılınca her hafta sonu bir tanesi bu nöbeti tutsa. Ayda fazladan sadece 8 saat çalışmış olacaklardı. Fakat aile hekimleri hem bu isteği yerine getirmediler hem de 3 Ocak günü protestoya başladılar. Protesto üzerine birde Türk Sağlık Sen İzmir şubesi başkanı cumartesi günü nöbet tutulacaksa bu devletin işidir aile hekimleri tutmamalı dedi. Her cumartesi de protesto yapacaklarını söyledi.
Yukarıda da söylediğim gibi olan yine bizlere olacak gibi duruyor. Sağlık bakanı direttiği kadar aile hekimleri de diretiyor. Biz yine akşam 17.00'dan sonra hekim bulamayacağız, engelleri aşamayacağız. 22 bin tane aile hekimi varken biz yine ser sefil olacağız. Peki bu duruma biz ne yapalım nedense herkes kendine göre bir çıkar yolu buluyor. Fakat biz her zaman sessiz kalarak olaylara müdahale edemiyoruz. Müdahale etsek bile başka bir müdahale ile karşı karşıya kalıyoruz. Herkes istediği kararı alıp uygularken biz sadece olayları seyredebiliyoruz. Bence aile hekimlerinin bu cesaretini ve özgüvenini devlet kırarak bu işi halkın yararına olacak biçimde şekillendirmelidir.
