Çocukluğumdan ergenlik dönemime kadar kaba kuvveti bir özgüven işareti olarak görürdüm. Daha sonra bunun tam tersi olduğunu anladım yani kaba kuvvet uygulamak özgüven düşüklüğü ile ilgiliydi.
Bence kaba kuvveti özgüven işareti olmakla ilgili olduğunu düşünmek konusunda yalnız değildim. Ve biliyorum ki ülkemizde hala ne yazık ki bunu böyle zanneden çok fazla insan var.
Son zamanlarda haber programlarında, sosyal medyada kaba kuvvet uygulayan insanları görmüşsünüzdür. Aslında sözle kendini ifade edemediği için ve başka da yol bilmediği için kaba kuvvete başvuruyor. Karşısındaki insana bunu yapamasa bile onun eşyasından çıkarıyor tıpkı bir çocuk gibi. (bazı özgüvensiz çocukların arkadaşına kendini ifade edemediğinde sinirini onun eşyasına zarar vererek çıkardıklarını görmüş ya da duymuşsunuzdur.) İşte bu tarz yetişkinler maalesef gerek aile yapıları gereği ise kısa vadede rahatlama ihtiyacı uğruna uzun vadeli huzursuzluklar yaşıyorlar. Çünkü gerçek huzuru hiçbir zaman bulamıyorlar. En ufak bir olayların bile üstesinden gelmekte zorluk çekiyorlar. Bir şekilde kaba kuvvet uygulandıklarında destek görmüş ya da kaba kuvvetin sonuca ulaştırdığı ile ilgili yanlış bilgi edinmişlerdir.
Aslında bu tarz insanların neden bu gibi davranış kalıpları geliştirdiğine baktığımızda 2 tür aile yapısından kaynaklandığını görebiliyoruz:
- Aşırı korumacı aile
- Aşırı ilgisiz aile
Birinci aile tipinde aile, kendi çocuğunu koruyabilmek adına gerekirse şiddet uygulamasını tembihler “O sana vuruyorsa sen de ona vur” hatta daha da fenası sadece “Vur kızım!”, “Vur oğlum” diyerek ve hatta sonrasında “Heyt bee, bak nasıl da vurdu benim paşam” deyip vurmanın son derece özgüvenli, son derece güçlü bir davranış olduğu mesajını veren ailelerimiz var maalesef.
İkinci ailede ise çocuk o kadar yalnız ve o kadar ilgisiz kalıyor ki yalnızca şiddet uygulayarak ilgi çektiğini fark ediyor. Sonu iyi de olsa kötü de olsa bir şekilde ilgi çektiğini gördüğü için şiddetle, yüksek sesle, kavgayla kendini ifade etmeyi öğreniyor. İlgiyi zorla alıyor.
Tüm bunları düşündüğümüzde bir psikolog olarak bu gibi insanların hapis cezasından çok psikolojik destek görmesi kanaatindeyim.
Psk. Tuğba Ayzet
